Şampiyonlar Ligi marşı çaldığı anda çoğumuz istemli ya da istemsiz bir şekilde pür dikkat kesilip bir "saygı" gösteriyoruzdur mutlaka. Her fırsatta da belirttiğim gibi benim o melodiyi ve bass mı bariton mu bi' malümatım yok ama o tonu duyunca tüylerim diken diken oluyor. Hem sevinç hem hüzün içinde çoğu zaman da korku nedense.
İlk paragraf gibi birçok etmeni üst üste koyunca Şampiyonlar Ligi günlerinin kıymeti daha da artıyor. Tıpkı bugün olduğu gibi birkaç şey de bırakıyor ardında. İki fotoğrafım var. İlki Ronaldo'nun fizik kurallarına aykırı şu sıçrayışı;
İkincisi ise hayranlıkla dakikalarca baktığım Jürgen Klopp'un şu fotoğrafı;
Fotoğrafların yanında Manchester United'ın çok büyük ihtimalle turu geçeceğini ve Jose Mourinho'nun istifayı masa üstüne bırakacağını düşündüğümü ve Şahtar Donetsk- Borussia Dortmund serisinde ise gönlümün Dortmund'dan yana olduğunu belirteyim, Mircea Lucescu'ya saygılarımla beraber.
Son olarak bir de Ryan Giggs... Ne karalasam boş. Yaşlandıkça sizce de daha karizmatik bir hale gelmiyor mu?
Ufuk Tolga Aldırmaz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder